De Vanghentoren binnenkomen is dromen in de luwte.
De wereld leg ik naast mij neer, het voelen van de sfeer en kunst aan oude muren. Hoe het meer steeds weer verandert,
het onbevangen lopen in de tuin.
Alleen kalmte zal u redden, maar kalmte met hartstocht en
vlijt geeft mannenhanden godenkracht.
De Vanghentoren werd steen voor steen herboren.
De tuin, eens verloren, bloeit als nooit tevoren.
Sporen van ijzer, marmer en koper wijzen je de weg.
Vleugels van een engel vangen de tijd in losse beweging.
Ik zie voor me hoe de soep wordt bereid en
uitgedeeld aan minderbedeelden.
Zij aten de soep uit de ketel met graagte en
bleven zo voor de hongerdood gespaard.
Die tijd is verdwenen,
in de ketel wordt nu verbeelding bewaard.
Misschien ziet Henk vanuit het godenrijk hoe
de Vanghentoren zich nu sluit. Maar hij weet dat
het goed is. Het was altijd een feest om er te komen
en het blijft een feest om er te zijn.
Geert Zomer
Stadsdichter Harderwijk
*Weekend evenement Hommage aan ‘de Vanghentoren’