Als een lapjesstad heb je de tijd
laten grazen achter façades,
op binnenpleintjes en in
achterafstraatjes.
Schepen liet je verse adem
slepen uit verre windstreken.
Leven draait hier ook nu
binnen en buiten je muren om
het verleden van water en vis.
Stad, waarin tussen land en zee,
tussen kerk en moskee
grenzen zijn vervaagd en
het historisch besef samen
gaat met het toekomstperspectief.
De oude deling tussen Harderwiekers en
Harderwijkers verdwijnt langzaam uit
je jargon.
De nadruk ligt nu op het samen kleurrijk
zijn in doen en laten, met respect voor
het specifieke en het gemeenzame,
onder de kleuren van je vlag.