Op dit pad van stenen woorden
door de stad, blader je
Apollo’s metaforen door om
in gedichten te wonen, en
verloren schoonheid in
de weerspiegeling van
ruiten te klonen.
Je zo door de muze reppen
over het Veluwse land,
naar het meer dat
zee was om Eibert’s
ziel te doorzien.
Reis mee vanaf de laatste ree
waar ooit Rimbaud vertrok
of neem plaats op het
Leugenbankje aan de haven.
en kijk met vissersvrouw en kind,
voor eeuwig in rouw versteend,
naar voorbije verten.
Sta even stil bij
oude pijnen en verdriet
of treed met een glimlach
over de fantasie heen,
de wereld van eigen
verbeelding binnen,
en kom dichter
bij het historisch geweten
van je stad.