De stenen poorten van het licht,
gestapeld en gemetseld in
de groene wand van toen.
Hier sluit het bos wegen en paden naar
het oude huis van de discipline en
het toegepaste geweld,
voorbije soldaten staan
nog in het veld.
Bakstenen vingers wijzen als
bakens voor de wind naar
een dode zee en
het uitgespannen blauw boven
de stad.
Voorbij deze doorloop begint
de volle smaak van elke dag.