Categorie: Wietse Hummel

Ze waren nog ergens blijven liggenwoorden die nog even nergens op slaanvergelijk het maar met voorraad dromendie na het ontwaken vergeten zijn maar ze zijn er in voegen en nadenvan door mij bewierookte paden ennagelaten stadsmuren die nieuwenagemaakte idylle omarmen er doen zich vreemde scenes voor wanneerwe de stad een gezicht willen gevenhet aanschijn van… Lees verder Testament

Elke week komt hij evenhet leven met haar doornemen.Zittend bij haaris er geen dood.Zijn gedachten strelen haaren dialogen houden hen jong. Het houten bankjeis nu hun nieuwe canapévan het samenzijn,door weer en wind.De oude staat nog thuisdie kan niet meeals hij elke week bij haar is. Harderwijk, 18 januari 2019 Soms zijn kleine berichten over… Lees verder Hun bankje

In de vijver van verdraagzaamheid was een bom gevallenin één pennenstreek herleefden vrome kruisvaardershun tocht naar hun veilige land in de tuin van verscheidenheidwas met gif gesprokenin één ademverschraalde leven en verschoothet loof van kleur op de brug tussenoevers van onbereikbaarheid werdde regenboog weer meedogenlooszwart wit. Harderwijk, 7 januari 2019 Statement tegen Nashville verklaring

Waar begin ik? goed er zijn afsprakenbuiten mij om gemaakt over ritmeik ben slechts een passant en moet meedoenals ik dat niet doe heet dat verspilling hoe kan ik tijd krijgen? of vasthouden?wanneer wordt het uiteindelijk mijn tijd?tijd heeft vleugels en ik kan niet vliegenals eenmaal aftellen gaat beginnen we gaan en slaan het daglicht… Lees verder Na het aftellen

Hij was eigenlijk een sprookjesfiguurzo maar uit de schoot van moeder aardejutter aan de randen van het levenstapelaar van de roest der romantiek hij was de fanfare die voorbijliepmet het levenslied op de achtergrondde straten aftastend en luisterendnaar de woorden die werden weggegooid hij was de pijp die de levenslessenkrullend en nadenkend de lucht inblieseen… Lees verder Jan Besselsen

Jij hebt mij nog lang niet wegwijs gemaaktin jouw diepste ziel en verheven zeden.Ik heb dat, het spijt me, ook vermedenen ben in mijn twijfel verstrikt geraakt. Hoe jij daar zo vilein schoonheid ontvouwten mij met jouw nonchalance verteert.Ik ben slechts een passant die jou begeerten zelfs zijn geheimen je toevertrouwt. Soms als zomerdagen gaan… Lees verder Voor Harderwijk

Hij blies de Brabançonne als afscheid,de locomotief daarna de aftocht stoom interneerde smart op het perronterwijl zij tranend wolken uitzwaaide ondanks de vrijheid bleef hij gehalveerd,niet meer door prikkeldraad maar een vaarwel zij had hem voorgoed moeten laten gaan,een roep om zijn naam stierf in het gefluit de miniatuursoldaat, nu op schaal,is veel kleiner dan… Lees verder Levenslang gehalveerd

Als jij paling eetdoen jouw ogen mee,jouw lippen glimmen hoe je afgestroopte huid looittot sculpturen perkament(stilleven van resten goud) hoe je ongeduldweet te fileren(hemel los van aarde) hoe je telkensjouw handen invet(onverzadigd ritueel) hoe jouw zucht smaakop jouw tong verraadt(de vinger Gods) hoe jouw mondhoeken tranenen je zuigend laat snikken(bekoring tot op het bot) hoe… Lees verder Als jij paling eet

Kom aan boord in het ruim van devote klanken en opgelapte rituelen.Laat je meevoeren langs stadsmurendoor zuiderzeeballades.Stuur met het roer jouw gedachtenweids over ingetoomde tij. Kom door poorten van opgekuiste woorden die de stad nimmer verlaten.Betreed het opgepoetst vernisvan pleinen met oude namen.Proef kruiden van stil genot en laaf jeaan een uitgestelde roes. Kom naar de roep van verbeelde mythen en bewaarde kronieken.Speel de hoofdrol op… Lees verder Kom!

Je vertelde me over jouw bezoek,eerder die daghad je etensrestenop jouw jurk geprintals een menukaart achteraf ik zag je naar buiten zwaaien,‘weet je wuivende bomenzijn diepgewortelde dialogen’,jij lachte toen harden haalde schouders op ik zie mij in jouw hoofd ronddwalen,als jouw kindbesef ik dat ik morgen nog heben in jouw monologenword jij steeds jonger je… Lees verder Gaten