Een muziektent is eigenlijk geen plek voor dichters

Een dweilorkest op zaterdagmiddageen singersongwriter op Blije Bietjeseen koor dat met dezelfde kleur sjaaltjeszomaar een toerist die zich laat filmenterwijl ze danst en op instagram met hashtag Harderwijkde stad nog net wat beroemder maakt maar ook: op heroïsche wijze ontzaglijke hoeveelhedenshag en misschien halve liters Hollandiaop een dakloze novemberavondeen nieuwe plek om in te schuilenals… Lees verder Een muziektent is eigenlijk geen plek voor dichters

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Henk Ruiter

Mannen van water

Mannen van water zingen wiegendtrekzakken leggen de basisde kelen gesmeerd. De blik op vooruitgezicht op publiek‘daar waar wij verschijnenzal het chagrijn verdwijnen’ Mannen van water verjarenoude vrienden, nieuwe coupletten –over de hele wereld gegaan. Harderwijkse faam;dan te bedenken dat alleen een luide stemin het begin voldoende wasom een Boekanier te worden. Mannen van water die… Lees verder Mannen van water

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Henk Ruiter

Ode (aan de moeder de vrouw)

Liggend op de koude stille wei denk ik aan Nijhoff en de brug bij Bommel – hij moet ongeveer ook zo hebben gelegen kijken naar de overzijden die elkaar schijnbaar hadden gemeden zoiets als de polder die je met mooi weer zo ongeveer kunt zien van hier.  Het strand in mijn blikveld, de lichtjes van Walhalla in het donker. Als ik mijn ogen… Lees verder Ode (aan de moeder de vrouw)

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Henk Ruiter

Alvast bij de lente

Geluk bestaat ook uit deze dingen: de kussens komen van de zolder de plastic stoelen uit de schuurtjes de buren waaien aan met toast en brie een verdwaalde fles rosé van matige kwaliteit het gras net te koud om op te zitten maar in de zon, en uit de wind, ogen dicht, is het al bijna zomer    op de Markt wordt tot op… Lees verder Alvast bij de lente

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Henk Ruiter

Hallo stad ik ga je schrijven

Hallo stad ik ga je schrijvengroetjes uit, of sterkte metgefeliciteerd en voor je leeftijdzie je er geweldig uit – je bent zo jong als je je voelt hallo stad ik ga je schrijvenbijvoorbeeld over water, wind, verlangen jonge ouders met vliegers en hondenhardlopers over het Zeepadlangs jongens stoned op bankjes en over dat je me tot op… Lees verder Hallo stad ik ga je schrijven

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Henk Ruiter

Testament

Ze waren nog ergens blijven liggenwoorden die nog even nergens op slaanvergelijk het maar met voorraad dromendie na het ontwaken vergeten zijn maar ze zijn er in voegen en nadenvan door mij bewierookte paden ennagelaten stadsmuren die nieuwenagemaakte idylle omarmen er doen zich vreemde scenes voor wanneerwe de stad een gezicht willen gevenhet aanschijn van… Lees verder Testament

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Wietse Hummel

Hun bankje

Elke week komt hij evenhet leven met haar doornemen.Zittend bij haaris er geen dood.Zijn gedachten strelen haaren dialogen houden hen jong. Het houten bankjeis nu hun nieuwe canapévan het samenzijn,door weer en wind.De oude staat nog thuisdie kan niet meeals hij elke week bij haar is. Harderwijk, 18 januari 2019 Soms zijn kleine berichten over… Lees verder Hun bankje

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Wietse Hummel

De regenboog werd zwart wit

In de vijver van verdraagzaamheid was een bom gevallenin één pennenstreek herleefden vrome kruisvaardershun tocht naar hun veilige land in de tuin van verscheidenheidwas met gif gesprokenin één ademverschraalde leven en verschoothet loof van kleur op de brug tussenoevers van onbereikbaarheid werdde regenboog weer meedogenlooszwart wit. Harderwijk, 7 januari 2019 Statement tegen Nashville verklaring

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Wietse Hummel

Na het aftellen

Waar begin ik? goed er zijn afsprakenbuiten mij om gemaakt over ritmeik ben slechts een passant en moet meedoenals ik dat niet doe heet dat verspilling hoe kan ik tijd krijgen? of vasthouden?wanneer wordt het uiteindelijk mijn tijd?tijd heeft vleugels en ik kan niet vliegenals eenmaal aftellen gaat beginnen we gaan en slaan het daglicht… Lees verder Na het aftellen

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Wietse Hummel

Jan Besselsen

Hij was eigenlijk een sprookjesfiguurzo maar uit de schoot van moeder aardejutter aan de randen van het levenstapelaar van de roest der romantiek hij was de fanfare die voorbijliepmet het levenslied op de achtergrondde straten aftastend en luisterendnaar de woorden die werden weggegooid hij was de pijp die de levenslessenkrullend en nadenkend de lucht inblieseen… Lees verder Jan Besselsen

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Wietse Hummel